<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Black Flag konseri:&nbsp;Punk tarihinin en etkili kayıtlarından biri olarak anılan 1981 tarihli ilk stüdyo albümleri Damaged ile toplumsal yabancılaşmanın ve bireysel isyanın güçlü simgelerinden biri hâline gelen, hardcore punk'ın öncü grubu Black Flag, 17 Ekim'de kurucu gitarist Greg Ginn’in önderliğindeki genç kadrosuyla Paribu Art’ta İstanbullu hayranlarıyla buluşacak.

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2025/8/5/1757685549646.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Black Flag konseri:&nbsp;Punk tarihinin en etkili kayıtlarından biri olarak anılan 1981 tarihli ilk stüdyo albümleri Damaged ile toplumsal yabancılaşmanın ve bireysel isyanın güçlü simgelerinden biri hâline gelen, hardcore punk'ın öncü grubu Black Flag, 17 Ekim'de kurucu gitarist Greg Ginn’in önderliğindeki genç kadrosuyla Paribu Art’ta konser verecek.

Duende

Albüm: The Ringo Jets, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/3l8pa7mvg6zp66uremwyc2?si=hN1rjazjRnihFUlpqZUC7Q" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Radio Ringo</a>Süre:&nbsp; 52 dakikaPlak şirketi: Ferment RecordsYayın tarihi: 28 Nisan 2023Ringo'nun radyosuTemelleri 2011 yılında atılan, bas gitarsız kadrosunu gitarlarda Tarkan Mertoğlu ve Deniz Ağan, davullarda Lale Kardeş'in oluşturduğu The Ringo Jets; üçüncü stüdyo albümleri Radio Ringo'yla geri döndü.Tommaso Colliva prodüktörlüğünde kaydedilen ilk uzunçalarları The Ringo Jets'le&nbsp;(2012)&nbsp;Türkiye'nin yerel müzik sahnesine psikedelik ve garaj rock'ın patlayıcı, lo-fi&nbsp;ve direkt enerjisini getiren grup, 60'lı yılların sonuyla 70'li yılların old-school rock mirasından beslenen ses manzaralarıyla öne çıktı. Motor şehri Detroit'in proto-punk devleri The Stooges ve MC5; blues rock'ın öncü kült kahramanlarından Bo Diddley; erken 80'lerin noise rock protest'leri Butthole Surfers, Hüsker Dü ve Steve Albini'nin Black Flag'i, The Ringo Jets'in safi rock 'n' roll resmini boyayan malzemeler olarak seçilebiliyordu.Bu esin kaynaklarını bir arada kullanmak; The Ringo Jets'in Türkiye'den bir rock grubu olarak marjinlere yerleşen durumunu, 2012'den sonra Avrupa kıtasına da yayılan bağımsız ününü özetlemek için aydınlatıcı kaynaklar olarak değerlendirilebilir. Öte taraftan, son yıllarda iyice anaakımın dışına düşen ve bir yenilenme olarak yakın geçmişte Arctic Monkeys'in külliyatına; bir çıkış olarak ise günümüzde Måneskin'in <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/maneskinin-popla-nisan-kurdelesi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">isyankâr pazarlanabilirliğine</a> sığınan rock 'n' roll'un güncel gerçekliğinde The Ringo Jets'in vadettiği bir otantiklik var. Her ne kadar bu otantiklik orijinallik mefhumuna karşılık gelmese de grubun bağımsız, kendin yap ve garajdan yaratıcılığı onları taklitçi bir nostaljinin ötesine taşıyan temel faktörler.Bu anlamda The Ringo Jets'in diskografisi; kök saldıkları rock topraklarını zenginleştiren, o engin kütüphaneyi genişleten görece sabit bir çizgide ilerledi. 2015 yılının iki bölümlü kısaçalar serisi Evil Eye, Türkiye'nin folklorik psikedelik ses ipuçlarıyla çeşitlendi. Ancak The Ringo Jets'in Batı menşeili amatör ruhlu rock 'n' roll'u, Open Sesame'nin (2018) bir LSD trip'ini çağrıştıran kaleydoskop görselliğinde ve garaj sesli sanrısallığında bangırdayan kompozisyonuyla bir öze dönüş gibiydi. Grup, yeni albümleri Radio Ringo'yla ise ses kimliklerinin özünü korurken janrlar arası bir radyo programı sunuculuğuna soyundu.&nbsp;Tarkan Mertoğlu'yla ilk defa kendi yapımcılığını gerçekleştiren The Ringo Jets, albümün miksini The Last Man Standing şarkısında Foo Fighters ve Pixies gibi isimlerle çalışmış Chris Sheldon'a, gerisinde Ozan Çanak'a,&nbsp;mastering'ini de 6 Grammy adaylığı bulunan <a fr-original-style="" href="https://www.grammy.com/artists/chris-athens/975" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Chris Athens</a>'a teslim etti. Grup üyelerini retro bir dekor içinde geçmişten bir pasaja ışınlayan, onları analog bir radyonun önünde kadrajlayan kapak fotoğrafı Eda Arda'ya; tüm bunları bir araya getiren görsel tasarım ve sanat yönetimi ise Tayga Soysaltürk'e ait. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682429482973.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Ringo Jets, Radio RingoKarışık kaset bir radyo programıRadio Ringo, The Ringo Jets'in bugüne kadar yayımladığı en renkli işi. Bunun temelinde müzik kariyerlerinin ilk 10 yılında kendilerinin alemetifarikası yaptıkları garaj, punk ve psikedelik "rocker" şahsiyetlerinin tahmin edilebilir ve birbirine yakın üretimlerini geride bırakmaları var. Öte taraftan The Ringo Jets'i ilişkilendikleri müzikal esinlerin ve janrların dışına taşıyan bu yaratıcı yolculuk, grubun radikal bir dönüşümü değil; daha ziyade çekirdeklerini korudukları bir kabuk değişimini sahneye taşıdı.3 ara (interlude) ve 2 intro'nun arasında olduğu toplam 19 şarkıyla Radio Ringo, The Ringo Jets'in bugüne kadarki en kalabalık (ve ilk defa çoğunlukla Türkçe olan) şarkı listesine ve en uzun çalma süresine sahip. Bunun sebebi; albümün akışının geleneksel uzunçalar formatından ayrılması; bunun yerine grubun kompozisyonlarına dâhil olan yeni janrların ve onların kimi öncü figürlerinin kortejine dönüşen bir radyo programı tasarımını benimsemiş olması. Bu anlamda Radio Ringo, "rock 'n' roll garajının konfor alanından" çıkan The Ringo Jets'in karışık kaset yayın yapan bir istasyon için hazırladığı kürasyon bir çalma listesi âdeta. Diğer taraftan da grubun kataloğuyla inşa ettiği müzikal personasına sadık kalırken geleceğin taze formlarına açık kapı bırakan muhtemel bir evriminin de habercisi.&nbsp;Öyle ki Ringo'nun radyosu, 2 gitar ve bir davulun birlikteliğinde minimal görkemlilikler yaratan The Ringo Jets'in enstrüman çantasını büyüttüğü; hâliyle grubun süssüz enstrümantasyonunu birçok ilkle çeşitlendirdiği bir akışa sahip. Bu ilkler arasında olan; 1. ara'nın Americana/bluegrass gitarları ve Ara Beni Robot intro'sunun Krafterwerk'in synthpop klasiği <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5eqZWYQ5tbIehx00NeKXz7?si=f963ecaaac6d435a" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Robots</a> sample'ı gibi geçişler/başlangıçlar, albümün radyo sunumunu kuran ses parçaları olmalarının ötesinde bir işlev ihtiva ediyor.&nbsp;Zira her ne kadar bunlar kısa ömürlü ses parçaları olsa da Radio Ringo'nun bahsettiğim enstrümantasyon genişlemesinin ipuçlarını veren köprüler aynı zamanda. Örneğin, intro'sunun ördüğü patikanın üzerinden yol alan Ara Beni Robot, Tarkan Mertoğlu'nun synthesizer'ının öncülük ve rehberlik ettiği; LCD Soundsystem-vari bir indietronica şarkısı. Öte yandan (tartışmaya açık bir şekilde) 1.ara'nın yolunu yaptığı ve The Ringo Jets'in albüm boyunca sergilediği gitar müziğine alternatif yaklaşımlar silsilesi, Radio Ringo'ya baştan sona yayılan bir farklılık rüzgârı. Ve Funky gitar akorlarıyla öne çıkan Bir Damla Gözyaşı, The Ringo Jets'i Palmiyeler'le buluşturan indie pop Çilek Mevsimi, Erkin Koray'ın <a fr-original-style="" href="https://music.youtube.com/watch?v=NjrlqN00oSs&feature=share" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Elektronik Türküler</a>'inden fırlama bir Anadolu rock marşı gibi yankılanan Şehir ve dahası; Ringolar'ın bugüne kadarki en kapsayıcı müzikal atılımlarının nişaneleri.Seyahatinin ikinci on yılının başında The Ringo Jets; 3. uzunçalarları Radio Ringo'yla Türkçeyi, yerel indie müzik sahnesinin popüler pop rock ses motiflerini, Anadolu rock'ın mirasını, synthesizer &amp; minimal klavyelerin yaygın kullanımıyla elektronikle-rock arasında mekik doyun oyun alanları keşfetti; janrlar arası geçişkenliğinin temasını oluşturduğu bir radyo programı konseptiyle kendini yeniden tanımladı.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Grubun "Batı'nın garajlarında" başlayan yolculuğunun beklenmedik duraklarla dolu yeni macerası Radio Ringo, bugünden itibaren çeşitli çevrimiçi müzik platformlarında yayında.&nbsp;

The Ringo Jets'in "garajda" başlayan yolculuğunun beklenmedik ses duraklarıyla dolu yeni macerası Radio Ringo, grubun bugüne kadarki en renkli ve görkemli albümü. 

🎸 Albüm incelemesi: The Ringo Jets, Radio Ringo

Albüm: Iggy Pop, Every LoserSüre:&nbsp;36 dakikaPlak şirketi: Gold Tooth RecordsYayın tarihi: 6 Ocak 2023Kartonet:&nbsp;Punk rock’ın müziğin öncü figürlerinden, The Stooges’la çıkardığı üç albümle rock 'n roll’un “anti” kimliğini somutlaştıran Iggy Pop, yeni bir stüdyo albümüyle karşımızda. 1970’lerin ikinci yarısından sonra atıldığı solo kariyerine 20’dan fazla albüm sığdıran, 2000’li yılların ikinci yarısıyla rock’ın dışına çıkan janrlarla da deneyler yapmaya başlayan Iggy Pop, Every Loser’la zamanı hiç olmadığı kadar geri sardı.&nbsp;36 dakikaya sıkışan patlayıcı, direkt ve yüksek vuruşlu şarkılar, Iggy Pop’un Free albümündeki spoken word mırıldanmalarını tiz çığlıklara dönüştüren vokallere ve erken The Stooges’ı andıran lo-fi garaj rock prodüksiyonlara sahip. Bunlar, Iggy Pop'un dinleyicilere Every Loser albümüyle 50 yılı aşkın kariyerinin tüm duraklarına uğrayan bir zaman yolculuğu hazırlamasını sağladı.&nbsp;Iggy Pop’a bu yolculukta gitarlarda Chad Smith, Josh Klinghoffer (Red Hot Chili Peppers) ve Duff McKagan (Guns n’ Roses), davullarda Taylor Hawkins, albümün yapımcılığında ise Andrew Watt eşlik etti. Albümün bir sulu boya çiziktirmesi olan, kalın kenarlı bir çerçeve içinden geçen yassı bir tren yolunu resmeden kapağı ise eski bir Black Flag üyesi olan Raymond Pettibon’a ait.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/0/4/1673530124478.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Iggy Pop, Every LoserNeden dinleyelim?&nbsp;The Stooges’la 1969, Fun House ve Raw Power gibi proto-punk öncü işlere imza atan; solo kariyerinin başında David Bowie işbirlikleriyle uluslararası bir yıldıza dönüşen Iggy Pop, kariyerinin son 40 yılında müziği etrafında ve sahne üstünde şekillendirdiği ayrıksı bir kişiselliğe sahip. Sex Pistols’tan Sonic Youth’a birçok punk ve noise rock grubu, bu ayrıksı rock kahramanından da ilhamla rock 'n roll’a gürültü ve kaosun primal enerjisini kazandırırdı. Iggy Pop ise hemen hemen tüm solo üretimleriyle erken kariyerinin büyülü sesiyle bir kovalamacayla girişti; onun hayaleti peşinde "The Stooges-mış" gibi işlerle uzun ve heyecansız bir tekrara düştü.&nbsp;Zira 1980 tarihli Soldier albümünden başlayarak 2016 yılının Post Pop Depression’ına kadar yayınladığı 10’un üzerinde albüm, erken Iggy Pop’un ses geleneğinin ortalama bir taklidi olmaktan fazlasını elde edememişti. Yaratıcı kadrosunda Queens of the Stone Age’den Josh Homme ve Dean Fertita, Arctic Monkeys’ten de Matt Helders’ı barından Post Pop Depression albümü, öncesinde rock’tan uzaklaşarak chanson, kabare ve cazla deneyler yapan Iggy Pop’un özlerine görkemli bir dönüşüydü. 2019’daki Free albümü ise Iggy Pop’un rock enstrümantasyonunu yeniden terk ettiği; ambient ile spoken word, cazla poetry arasında salındığı karanlık olduğu kadar dingin bir dinleme deneyimiydi.&nbsp;Every Loser, Post Pop Depression’ı yakınsayan öze dönüş sesleriyle doluyken, The Stooges’ın "banger" formüllerinin alelade kullanıldığı ve Iggy Pop’un söz yazarlığının karalamaca notlardan ötesine geçmediği bir akışa sahip. Bu akışın ses manzarasına hakim olan “paketlenmiş” garaj rock, Every Loser’ı nostaljinin getirdiği heyecanla doldursa da albümü müzikal anlamda yolu, teması ve vizyonu olmayan bir karmaya da dönüştürdü. Albümün new wave tınıları (Strung Out Johnny ve Comments) ve Pop’un “perde arası” spoken word’leri (The News For Andy ve My Animus) Every Loser’ın garaj ses estetiğini çeşitlendirse de; şarkıları bütünle bir araya gelmeyen, yalnızca tekil olarak öne çıkan üretimler olarak sınırlanmaktan kurtaramadı.&nbsp;Iggy Pop’un kötü bir taklidi gibi çınlayan, yeni bir ses ve vizyon vadetmeyen Every Loser, “The Stooges nostaljisi” yaşamak isteyenler için ideal bir tarif olabilir. Bu grubun dışında kalanlar ve ilk defa Iggy Pop’a şans verecek olanlar, müzisyenle bu albüm aracılığıyla tanışmak istemeyebilir.&nbsp;Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">New Order - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6NTrwu1XJ56jBPx7HMksbZ?si=99SEnxmtRF2liApynAwcnQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Power Corruption and Lies</a></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Greenhornes - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4NrdlpNTAeRwF5SrarP2vk?si=gtZEsxk3Tt-jrrLHHtSKTA" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dual Mono</a></li></ul>

Iggy Pop, heyecansız bir garaj/punk rock nostaljisinin çelmesine takıldığı "mış gibi" bir albümle geri döndü.

Acıklı bir rock 'n roll nostaljisi

Alternatif&nbsp;rock’ın dev ismi Sonic Youth, farklı sanat disiplinlerinin birbirini beslediği New York sahnesinden büyük bir plak şirketine giden yolda, 80’ler boyunca beş bağımsız albüm yayımladı. Kuruluşundan itibaren görsel sanatlarla iç içe olan grubun, büyük bir plak şirketinden çıkan ilk albümü&nbsp;Goo, Sonic Youth’un bir önceki albümü Daydream Nation ile yakaladığı ivmeyi güçlendirdi, ana akımın kapılarını ardından gelecek alternatif rock ve grunge grupları için araladı, Raymond Pettibon imzalı kapağıyla da ikonikleşti.<figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:42:33.458Z.jpeg" alt="Maureen Hindley and David Smith" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Maureen Hindley and David Smith, 1966 Kaynak: Green and Black Music</figcaption></figure>1980’lerde adını duyurmaya başlayan Raymond Pettibon, punk dünyasının aşina olduğu bir isim. Ağabeyi, Black Flag kurucusu Greg Ginn’in sahibi olduğu SST Records bünyesindeki gruplara poster ve albüm kapakları çizerek tanınan Pettibon, Black Flag logosunun da yaratıcısı. Sonic Youth kurucularından Kim Gordon, Pettibon’un işlerini o dönemde takip ettiği fanzinlerden biliyor; hatta Artforum dergisinde kendisiyle ilgili bir yazı da yazmış. Çizgi roman estetiğindeki kare, 1960’larda Manchester’da beş çocuğu öldüren seri katiller Ian Brady ve Myra Hindley’nin davasında tanık olan Maureen Hindley ve David Smith’in bir fotoğrafından hareketle çizilmiş.&nbsp;“Kız kardeşimin erkek arkadaşını çaldım. Her şey kasırga gibi hızlı oldu. Bir hafta içinde ailemi öldürüp yola düştük,” cümleleriyle iyice karanlıklaşan kapak, Geffen Records’ın hoşuna gitmese de yayımlanıyor ve geçtiğimiz yıl 30. yaşını kutlayan albümün alametifarikası oluyor.<figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:43:49.521Z.jpeg" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Sonic Youth Goo kapak Kaynak: Discogs</figcaption></figure>Sonic Youth üyesi Lee Ranaldo, albüm kapaklarının tutku duydukları şeyleri dinleyiciyle paylaşmanın bir yolu olduğunu söylüyor. Her zaman sanat dünyasıyla iç içe olan grup, bunu albümlerinde Gerhard Richter, Mike Kelley, Raymond Pettibone, Richard Prince gibi sanatçılarla çalışarak gösteriyor. Thurston Moore ise, gerçek bir fotoğraftan uyarlanan tek bir karenin birçok anlatıma olanak sağlamasının gücüne dikkat çekiyor.Pettibon’un Goo'daki izi sadece kapak tasarımında değil. Albüm ve içerdiği My Friend Goo şarkısı, adını sanatçının 1989 tarihli kısa filmi Sir Drone’da yer alan bir karakterden alıyor. Goo aslında Sonic Youth’un albüm için düşündüğü ilk isim değil. Grubun aklındaki asıl isim, Geffen’in değiştirmeleri için yana yakıla kapılarını aşındırdığı Blowjob?. Sonic Youth bu adı, bağımsızlıklarını büyük bir plak şirketine “sattıkları” için uygun görmüş.Goo'nun kapağı, Seinfeld’den&nbsp;The Simpsons’a, popüler kültürün hayat damarlarını oluşturan birçok yapımdaki karakterlerle birleştirilerek tekrar tekrar çizildi. Grup 2020’de, albümün 30. yılında, bu uyarlamaları bir kitap hâline getirmek istediğini ama pandemi nedeniyle önceliklerinin değiştiğini açıkladı. Bir gün Goo parodilerinden oluşan bir kitap yayımlanırsa, içinde Darth Vader’dan Taylor Swift’e birçok pop kültür figürünün olması kaçınılmaz. Pettibon, kapağın artık ayrı bir yaşam sürdüğünü söylüyor. Spin’e verdiği röportajda dediği gibi, “Goo’dan kaçmak imkânsız.”&nbsp;Bu yazı 5 Mart 2021 tarihinde <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/duende" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Duende</a>'de yayımlanmıştır.

Onun artık ayrı bir yaşamı var.

30 yıldır eskimeyen kapak: Goo

Alternatif rock’ın dev ismi Sonic Youth, farklı sanat disiplinlerinin birbirini beslediği New York sahnesinden büyük bir plak şirketine giden yolda, 80’ler boyunca beş bağımsız albüm yayımladı. Kuruluşundan itibaren görsel sanatlarla iç içe olan grubun, büyük bir plak şirketinden çıkan ilk albümü Goo, Sonic Youth’un bir önceki albümü Daydream Nation ile yakaladığı ivmeyi güçlendirdi, ana akımın kapılarını ardından gelecek alternatif rock ve grunge grupları için araladı, Raymond Pettibon imzalı kapağıyla da ikonikleşti.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:42:33.458Z.jpeg" alt="Maureen Hindley and David Smith"><figcaption>Maureen Hindley and David Smith, 1966 Kaynak: Green and Black Music</figcaption></figure><hr>1980’lerde adını duyurmaya başlayan Raymond Pettibon, punk dünyasının aşina olduğu bir isim. Ağabeyi, Black Flag kurucusu Greg Ginn’in sahibi olduğu SST Records bünyesindeki gruplara poster ve albüm kapakları çizerek tanınan Pettibon, Black Flag logosunun da yaratıcısı. Sonic Youth kurucularından Kim Gordon, Pettibon’un işlerini o dönemde takip ettiği fanzinlerden biliyor; hatta Artforum dergisinde kendisiyle ilgili bir yazı da yazmış. Çizgi roman estetiğindeki kare, 1960’larda Manchester’da beş çocuğu öldüren seri katiller Ian Brady ve Myra Hindley’nin davasında tanık olan Maureen Hindley ve David Smith’in bir fotoğrafından hareketle çizilmiş. “Kız kardeşimin erkek arkadaşını çaldım. Her şey kasırga gibi hızlı oldu. Bir hafta içinde ailemi öldürüp yola düştük,” cümleleriyle iyice karanlıklaşan kapak, Geffen Records’ın hoşuna gitmese de yayımlanıyor ve geçtiğimiz yıl 30. yaşını kutlayan albümün alametifarikası oluyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-04T19:43:49.521Z.jpeg"><figcaption>Sonic Youth Goo kapak Kaynak: Discogs</figcaption></figure><hr>Sonic Youth üyesi Lee Ranaldo, albüm kapaklarının tutku duydukları şeyleri dinleyiciyle paylaşmanın bir yolu olduğunu söylüyor. Her zaman sanat dünyasıyla iç içe olan grup, bunu albümlerinde Gerhard Richter, Mike Kelley, Raymond Pettibone, Richard Prince gibi sanatçılarla çalışarak gösteriyor. Thurston Moore ise, gerçek bir fotoğraftan uyarlanan tek bir karenin birçok anlatıma olanak sağlamasının gücüne dikkat çekiyor.Pettibon’un Goo'daki izi sadece kapak tasarımında değil. Albüm ve içerdiği My Friend Goo şarkısı, adını sanatçının 1989 tarihli kısa filmi Sir Drone’da yer alan bir karakterden alıyor. Goo aslında Sonic Youth’un albüm için düşündüğü ilk isim değil. Grubun aklındaki asıl isim, Geffen’in değiştirmeleri için yana yakıla kapılarını aşındırdığı Blowjob?. Sonic Youth bu adı, bağımsızlıklarını büyük bir plak şirketine “sattıkları” için uygun görmüş.Goo'nun kapağı, Seinfeld’den The Simpsons’a, popüler kültürün hayat damarlarını oluşturan birçok yapımdaki karakterlerle birleştirilerek tekrar tekrar çizildi. Grup 2020’de, albümün 30. yılında, bu uyarlamaları bir kitap hâline getirmek istediğini ama pandemi nedeniyle önceliklerinin değiştiğini açıkladı. Bir gün Goo parodilerinden oluşan bir kitap yayımlanırsa, içinde Darth Vader’dan Taylor Swift’e birçok pop kültür figürünün olması kaçınılmaz. Pettibon, kapağın artık ayrı bir yaşam sürdüğünü söylüyor. Spin’e verdiği röportajda dediği gibi, “Goo’dan kaçmak imkânsız.”&nbsp;

Black Flag ile ilgili hikayeler